Terug naar school 2020 vol angst en onzekerheid

door Ian Howarth | Auteur, SchoolAdvice Consultant | [e-mail beveiligd]

Als eerstejaars leraar in 1975 had ik in de weken voorafgaand aan het begin van de school meer dan mijn deel van de angst voordat ik weer naar school ging. Vers uit het eenjarige Diploma in Education-programma van de McGill Faculteit Educatie, had ik een focus op sociale studies en Engels. In de afnemende zomerweken - ongeveer twee weken voor het begin van het schooljaar '75 -'76 - had ik nog steeds geen baan aangeboden. Toevallig had ik na de zomer een interview met de adjunct-directeur van de John Rennie High School op het Westeiland van Montreal. Nog meer toevallig was die vice-directeur toevallig mijn voormalige geschiedenisleraar op een andere middelbare school op West Island, waar ik in 1968 afstudeerde. Gelukkig herinnerde hij zich mij als een goede student (om eerlijk te zijn, ik was academisch niet goed, gewoon gemiddeld .) Hij bood me een baan aan na ongeveer vijf minuten informeel gepraat over de goede oude tijd. Hij vertelde me toen dat hij les gaf in wiskunde en algemene wetenschappen in groep 7 en 8. 'Maak je geen zorgen', vertelde hij me nadat ik in alle openheid had toegegeven dat mijn 'hoofdvak' Engels en sociale studies was. "Het enige wat je hoeft te doen, is de studenten een paar dagen voor te blijven." Gedurende de paar resterende dagen voordat ik naar school ging, werd mijn angst steeds lastiger. De nacht voor mijn lesdebuut sliep ik nauwelijks.

​

​Ik luister terug naar die tijd om iets van een parallel te trekken tussen die tijd en de afgelopen weken voor ouders, leerkrachten en studenten nadat de regering van Quebec in juni aankondigde dat, ondanks de coronaviruspandemie, basisscholen en middelbare scholen in de provincie open zouden zijn. voor zaken. Naarmate die tijd dichterbij kwam, kan ik me alleen maar de mate van anticiperende angst voorstellen die aanwezig is onder degenen die door het besluit van de regering worden getroffen. Dus besloot ik te proberen de polsslag te nemen van een aantal ouders en leraren in mijn gemeenschap. Ik sprak met twee leraren op de middelbare school en drie ouders, die ik allemaal ken, sommigen terloops, anderen als buren, en een ouder die onlangs is aangesteld als commissaris bij de Lester B. Pearson School Board (LBPSB), die een groot geografisch gebied beheert van Verdun tot Vaudreuil buiten het eiland met ongeveer 20,000 studenten. Ik sprak met hen voordat de school begon (voor de meesten was het weer terug naar de lessen op 4 september) en na de eerste paar dagen weer na bijna zes maanden thuis. Er was opluchting, gerafelde zenuwen, onbeantwoorde vragen, geruchten, legioenen e-mails, overleg, ergernis, tranen en veel geduld.

Ik interviewde mijn buren Nadia Lawand en echtgenoot Jason Bolanis, ouders van vier kinderen van 2 tot 9 jaar, twee van elk geslacht. Drie van hun nakomelingen waren vorige week weer naar school. De andere ouder, Allison Saunders, heeft twee jongens op de middelbare school; Julian voor zijn eerste jaar, en de 15-jarige Ben die op weg is naar klas 10.

De beide docenten die ik heb gesproken zijn ervaren en betrokken bij hun scholen. Op de Westwood Senior High School in Hudson geeft Catherine Hogan, die dit jaar haar 20e jaar bij de LBPSB begint, Engelse les in graad 11 en leidt ze het programma voor studentenleven. Michael Wadden is in zijn 11e jaar als docent en is een soort geschiedenisspecialist, belast met het begeleiden van studenten van Macdonald High School in Ste-Anne-de-Bellevue door de uiterst belangrijke Grade 10 Quebec en Canadese geschiedeniscursus.

Hier zijn hun verhalen ... tot nu toe:

​

Het was een familieaangelegenheid voor de familie Bolanis-Lawand die, behalve de jongste Tessa, vorige week terug was op de St. John Fisher Junior School. Van links zijn Bella, Sonny, Tess en Beau.

​Toen de dag van de eerste dag van de vierde klas van haar 9-jarige dochter op de St. John Fisher Junior School-school naderde, wist haar moeder dat de dingen weer een gevoel van normaliteit kregen toen Bella haar om wat terug-naar-school-garderobe-advies vroeg. Met de voorschriften van de Quebecse regering in gedachten, zorgde Nadia ervoor dat de maskers die haar kinderen gingen gebruiken als een soort maskerketting werden gedragen (indicatief voor de slijtage die kinderen aan kleding en accessoires toebrengen, één maskerketting moest na de eerste dag terug.) 

Met drie kinderen op dezelfde school en met de 2-jarige Tessa op sleeptouw, was de familie Bolanis-Lawand afgelopen donderdag volledig op pad, de eerste volledige dag terug. "De school was supergeorganiseerd," zei Jason. "Alle leraren, assistenten en frontoffice-administratie waren allemaal vooraan om de kinderen naar binnen te leiden. Normaal gesproken konden ouders hun kind begeleiden naar het schoolterrein of zelfs naar de school", legde hij uit. "Maar dit jaar keken alle ouders van buiten naar binnen." Leraren van St. John Fisher hadden buitengewone maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat hun studenten hen zouden herkennen door elk huis twee naast elkaar geplaatste foto's van zichzelf te sturen, een met een masker en een zonder. Beide ouders lieten hun kinderen informeren over de verwachtingen van de school met betrekking tot COVID-19-protocollen, en oefenden zelfs het dragen van een masker in de weken voordat de school begon. Zoon Beau had wat problemen met ademhalen met zijn masker op, maar als eerstejaars kleuterschool heeft een masker geen prioriteit voor de gezondheid. 'Hij weet wanneer hij het moet dragen', zei zijn moeder. 'Ze doen het allemaal. Sommige kinderen droegen hun maskers, maar geen van mijn kinderen is echt verplicht om maskers te hebben volgens de richtlijnen van de overheid (Quebec stelt dat studenten in groep 5 en hoger maskers moeten dragen in 'gemeenschappelijke ruimtes'). De grootste 'tegenslag' van de dag gebeurde in een van haar kinderklassen toen een student hoestte - maar niet in zijn elleboog, zoals de aanbevolen procedure is.

Jason, een ondernemer-videograaf, is al ongeveer twee maanden bezig met het opbouwen en resetten van zijn klantenkring. "Het (het bedrijf) heeft zijn pieken en dalen gehad", legde hij uit. “Maar er zijn mensen die niet meer naar kantoor gaan en hun online aanwezigheid willen vergroten. Er is echter nog enige onzekerheid over het investeren in nieuwe projecten. " Voor Nadia is het alleen thuis ... bijna. Afgelopen donderdag was haar eerste dag zonder dat kinderen zich verveelden van verveling. Omdat de jonge Tessa af en toe in de kinderopvang zat, had ze eindelijk tijd om al die onbeantwoorde e-mails en enkele rekeningen te lezen die aan controle waren ontsnapt. De stilte was bijna oorverdovend.

​

​

Haar ongerustheid is begrijpelijk, nog verergerd door de recente demonstraties in de VS met de ogen gericht op de Black Lives Matter-beweging. Allison is onlangs benoemd tot lid van de Council of Commissioners (CoC) van de LBPSB, een van de twee nieuwe toevoegingen aan de LBPSB CoC die zijn gemaakt in de nasleep van een verontrustende blackface-virale video door twee John Rennie-studenten. Als een van de twee zwarte commissarissen (de andere recent aangestelde is mediapersoonlijkheid en ondernemer Malek Shaheed) maakt ze ook deel uit van de taskforce voor gelijkheid en inclusiviteit van het schoolbestuur, onder leiding van assistent-professor aan de McGill University Dr. in juli om racisme en discriminatie binnen de LBPSB aan te pakken. Voor Allison en haar man Dante Cicchetti is terug naar school meer dan alleen roosters en COVID-19-protocollen. "Het is belangrijk dat we onze zonen de kracht laten zien die ze hebben om deel uit te maken van de verandering, maar ook de verantwoordelijkheid die ermee gepaard gaat," legde ze uit. "Maar we laten zien door te doen." Het nieuws in de VS is gevuld met lelijke beelden en onrecht, dus zij, haar man en twee zonen hebben zich gefocust op sociale rechtvaardigheid en op het terug-naar-schoolcontract tussen school, student en overheid.

Op Ground Zero maakt haar familie zich zorgen over hun familiebel, aangezien ze haar vader in gedachten houden, die bijna halverwege de 70 is. "" Daar zijn we ons bewust van, "zei Allison. “Nu de jongens weer naar school zijn, moeten we nog voorzichtiger zijn met onze familiebubbel. We houden het klein en beheersbaar. " Diezelfde benadering zou ook van toepassing kunnen zijn op het rooster van zoon Ben in St. Thomas, dat, net als het leerjaar 11, een dag op school is, gevolgd door een dag online leren. Bij Royal West hebben alle leerlingen van groep 7 hun eigen ruimte en is het niet nodig om naar andere klaslokalen te reizen voor opties zoals muziek of kunst; de optie docenten komen naar de studenten. Op St. Thomas Secondary III-V (graad 9-11) mogen tijdens de lunch de campus verlaten, tot grote ergernis van klanten van de nabijgelegen StatCare Health Clinic en het winkelplein, die meer dan vijf maanden relatieve rust hadden met er stonden geen studenten in de rij bij de populaire depanneur van het plein, waar voor sommige tieners een zak chips en een cola lunchen.

Ben en Julian hebben een paar funky gekleurde maskers om te dragen, sommige in denim en camouflage om mee te nemen met degene die Ben besteld heeft bij een online maskerondernemer die weet dat adolescenten graag een statement willen maken met hun maskers-als-accessoires-smaak. Allsion werkt vanuit huis met alleen zij en haar man en is gewoon blij dat haar zoons weer leren. 'Het is nu een andere sfeer,' zei ze. “Minder onderbrekingen en nu hebben de kinderen verschillende verhalen te vertellen. De dingen werden een beetje muf tijdens de maanden van opsluiting. "

Leraar / moeder Catherine Hogan legde dit snelle moment vast voordat haar beide dochters Tess (links) en Grace vorige week naar school vertrokken.

Catherine is, in haar bijna 20 jaar lesgeven, betrokken geweest bij het studentenleven en coaching. Haar leslast omvat een les Studentenleiderschap, vaak de basis voor de studentenraad en de organisatie van sociale activiteiten. Voorlopig zullen er geen buitenschoolse sporten vallen. "Onze minister van Onderwijs Roberge is behoorlijk optimistisch", zei Catherine over de recente aankondiging van de minister dat de buitenschoolse activiteiten medio september zouden worden hervat. In andere jaren heeft ze meidenvoetbal gecoacht, maar vanaf nu heeft de GMAA, die schoolsporten regelt en organiseert, geen schema's voor herfstsporten aangeboden.

De eerste paar dagen van de les droeg ze soms een masker, andere keren in grotere kamers worstelde ze om gehoord te worden, haar stem gedempt door haar masker. Dus, net als haar studenten, werd het masker een situationeel hulpmiddel. Haar klassen 10 en 11 zijn onderverdeeld in groepen, dus de klasgrootte is ongewoon ideale 15 per klas. "Ik benadrukte in mijn klas 11 lessen de noodzaak om dit jaar georganiseerd te worden, dat er niet elke dag hetzelfde leerkrachtgestuurd onderwijs zal zijn", zei Catherine, die soms wordt opgeroepen als een educatieve expert op Montreal AM talk radiostation CJAD. “Zo kun je met de oudere studenten praten. Ze snappen het. Ze weten hoe cruciaal dit jaar voor hen is. "

Aan het einde van die eerste dag was ze een gelukkige ouder, want zowel Grace als Tess vertelden dat ze een goede dag hadden gehad. 'Ze moesten weer naar school,' zei Catherine tegen me. "We zijn allemaal blij terug te zijn en niet elke dag online."

​

Terug naar school was voor Mike Wadden een ander balspel dan de andere 52 basis- en middelbare scholen in de LBPSB. De bouw van de 100 jaar oude Macdonald High School werd deze zomer opgehouden door Covid en is het begin van het nieuwe schooljaar ingegaan. Het gebouw op de campus van het John Abbott College en de milieu- en landbouwstudies van McGill University heeft een aantal upgrades nodig, waaronder het verwijderen van asbest. Dus gedurende de eerste twee weken zijn docenten en studenten allemaal online volgens hun dagelijkse schema. “We zitten allemaal de hele schooldag op Zoom”, meldde Wadden. “Het is een stuk beter dan vorig voorjaar, toen het systeem wat lukraak in elkaar werd gezet. Ik ben aangenaam verrast door hoe soepel de zaken zijn verlopen. " Deze keer is er geen Zoom-bombardement of ongepast gedrag geweest dat sommige scholen afgelopen voorjaar teisterde toen ze zich haastten om hun online instructie aan de gang te krijgen. 

Michael had echter wel enige bedenkingen bij hoe het schooljaar zou verlopen. Als een van de schoolvertegenwoordigers van de Pearson Teachers Union heeft hij het plan van de regering voor een eventuele terugkeer naar de klas op de voet gevolgd. "Het leek me dat de regering in juni en juli niet op dezelfde pagina stond als het schoolbestuur en de leraren", herinnert hij zich. 'Waren klassen de bubbel of niet? Zouden studenten van klas naar klas gaan? Is het 2 meter uit elkaar of 1.5 meter voor studenten en docenten? " Deze vragen en meer verontrustten hem naarmate de datum waarop hij terug naar school ging naderde. Maar één ding wist hij zeker: als aanstaande vader (zijn vrouw verwacht eind september hun eerste kind), zou hij een masker dragen.

Voorlopig zit hij comfortabel achter zijn computer en heeft hij een reeks Google-tools binnen handbereik. En tegen de tijd dat de leerlingen weer bij "Mac" zijn, zullen de leraren, de leerlingen en de administratie van de school profiteren van de opgedane ervaring van andere scholen die de kreukels van de openingsdagen hebben weggewerkt. Tegen de tijd dat "Mac" opengaat voor studenten, is Michael misschien wel een kersverse vader die een hele reeks nieuwe levensaanpassingen moet doorstaan. Minder uren slaap zal er een van zijn.