door Claude Openheim | Oppenheim Education Consultants & SchoolAdvice Affiliate | [e-mail beveiligd]

Soms is de beste manier om positieve resultaten te bereiken, de meest negatieve mogelijkheden te overwegen en het tegenovergestelde te doen. Er is veel gezegd en geschreven over het motiveren van leraren. Misschien kan er meer worden geleerd door na te denken over hoe het negatieve kan worden vermeden. In die geest zijn hier zeven manieren die leraren zeker zullen demotiveren.

Nummer een

Nummer een

WEES ONDERSTEUNEND BIJ HET OMGAAN MET MOEILIJKE OUDERS

---

Bij de drie gelegenheden toen ik als nieuw hoofd naar een school ging, vroeg ik mijn leraren wat ze van hun hoofd verwachtten. Bovenaan de lijst stond altijd dat ze worden ondersteund als er conflicten met ouders ontstaan. Te vaak hebben leraren het gevoel, soms met goede reden, dat hun administratie altijd de kant van de ouders kiest wanneer ze klagen over een leraar, soms zonder de leraar zelfs de mogelijkheid te geven zijn kant van het verhaal te vertellen. Omdat de menselijke aard is wat het is, zullen ouders vaak rechtstreeks naar de administratie gaan in plaats van eerst proberen problemen met leraren direct op te lossen. Leraren verwachten van hun beheerders dat ze er alles aan doen om ouders ertoe te brengen eerst met hen om te gaan, en alleen betrokken raken als de ouder en leraar niet zelf tot een bevredigende oplossing kunnen komen.

Nummer twee

Nummer twee

Leg buitensporige administratieve eisen en vergaderingen op.

---

Docenten zijn ontzettend druk met het voorbereiden en geven van lessen, markeren, supervisie en co-curriculaire verantwoordelijkheden. Eventuele andere eisen moeten alleen worden gesteld als dat echt nodig is.

Op veel scholen is ouderrapportage uiterst belastend geworden. Van rapporten wordt vaak verwacht dat ze uitgebreide verhalen bevatten om de voortgang en moeilijkheden van studenten te verklaren. Hoewel deze verhalen nuttig kunnen zijn om ouders een genuanceerder begrip te geven, zouden leraren niet verplicht moeten zijn om ze zo lang en gedetailleerd te maken dat ze een buitensporige tijd nemen om te schrijven zonder noodzakelijkerwijs veel nuttige informatie toe te voegen.

Evenzo moet de neiging om onnodige vergaderingen bijeen te roepen worden aangepakt. Vergaderingen moeten productief zijn en gewijd zijn aan het bespreken van kwesties van algemeen belang; oplossingen gezamenlijk en gezamenlijk smeden en advies geven aan collega's en leiders.

Nummer drie

Nummer drie

Heb overdreven grote klassen.

---

Kies indien mogelijk een tijdstip van de dag. Een belangrijke reden waarom ouders hun kinderen naar onafhankelijke scholen sturen, is de verwachting dat klassen aanzienlijk kleiner zullen zijn dan op openbare scholen. Dat stelt leraren op hun beurt in staat hun kinderen veel individuele aandacht te geven. Wanneer klassen te groot zijn, zijn leraren gefrustreerd door hun onvermogen om aan de verwachtingen te voldoen en studenten de best mogelijke educatieve ervaring te bieden. 

Nummer vier

Nummer vier

Maak klaslokalen inclusief zonder voldoende ondersteuning voor studenten.

---

In toenemende mate streven veel onafhankelijke scholen naar meer inclusieve studenten met verschillende leerprofielen. Deze verschuiving weerspiegelt vaak de veranderende filosofie, waarbij wordt aangenomen dat een meer diverse omgeving goed is voor alle studenten. Een tweede, minder idealistische, motivatie heeft betrekking op zorgen over het handhaven van de inschrijving en de verleiding om elke aanvrager te accepteren. Het is echter zelfvernietigend om studenten in te schrijven wiens behoeften niet goed kunnen worden vervuld. Niet alleen die student lijdt, maar er zal een negatieve invloed zijn op de rest van de klas als er geen goede ondersteuning is, en de leraar zal onder grote druk en stress staan ​​van ongelukkige ouders.

Waar een klas studenten omvat wiens vaardigheden, leerstijlen en prestatie- en leermoeilijkheden zeer uiteenlopend zijn, kunnen leraren opdrachten en beoordelingshulpmiddelen niet effectief onderscheiden zonder de juiste ondersteuning. In sommige gevallen, vooral bij jongere kinderen, kan een onderwijsassistent nodig zijn om sommige studenten te helpen met hun werk en soms gedragsmanagement.

Tenzij passende ondersteuning wordt geboden, leiden “inclusieve” opnames tot slechte resultaten en veel frustratie bij de leraar.

Nummer vijf

Nummer vijf

slordige en slecht onderhouden klaslokalen

---

Een klaslokaal is de werkruimte van leraren en studenten. Als ze goed worden gehandhaafd, betekent dit dat leraren en studenten worden gerespecteerd. Vuile, slecht onderhouden kamers sturen het tegenovergestelde bericht. Ze maken ook een zeer slechte indruk op huidige ouders, evenals potentiële ouders en donoren. Wanneer het gebouw in de zomer grondig is gereinigd, en wat schilderingen en renovaties zijn gedaan, wordt het onmiddellijk opgemerkt en gewaardeerd door iedereen die terugkeert na de vakantie. Investeren in de nodige middelen om de faciliteit schoon en goed onderhouden te houden, is essentieel voor de reputatie van de school en het moreel van degenen die er werken en studeren.

 

Nummer zes

Nummer zes

Gebruik autocratische besluitvormingsprocessen.

---

Leraren verwachten een zinvolle inbreng te hebben in beslissingen die het onderwijsprogramma en de schoolactiviteiten beïnvloeden. Als hoogopgeleide professionals moeten ze worden aangemoedigd om deel te nemen aan de besluitvorming - om hun ideeën, inzichten en perspectieven aan te bieden. Rommelig en tijdrovend, zoals elk samenwerkingsproces zal zijn, het zal meestal resulteren in betere resultaten. Ja, er zal ruzie zijn. Er zal een botsing van ideeën zijn. Het debat zal krachtig zijn. Maar het gevolg zal een betere en beter gerunde school zijn, met een meer betrokken, loyale, energieke en toegewijde faculteit.

Nummer zeven

Nummer zeven

Zorg ervoor dat het werk van leerkrachten onzeker is.

---

Op veel onafhankelijke scholen hebben leerkrachten een jaarcontract of, in het beste geval, een contract van twee of drie jaar. Het komt zelden voor dat onafhankelijke leraren een vaste aanstelling hebben op dezelfde manier als hun collega's in de openbare school. Bovendien zijn de meeste onafhankelijke schoolleraren niet vakbond en hebben ze niet de bescherming tegen ontslag die vakbonden bieden. Een gevolg is dat het werk van zelfstandige leraren relatief onzeker is. Het is van vitaal belang dat zij het gevoel hebben dat hun bestuurders hen zullen beschermen en dat een agressieve en oneerlijk vijandige ouder niet in staat zal zijn hun ontslag te bereiken. Niets is destructiever voor het moreel van leraren dan het gevoel te moeten toegeven aan elke oudervraag, hoe ongepast ook, om hun werkzekerheid te behouden.

Of het nu positief of negatief is, het is duidelijk dat het verzekeren van goede onderwijsvoorwaarden en gepaste ondersteuning veruit de krachtigste manier is om de motivatie en het moreel van de leraar hoog te houden.